TELAFFUZ ÖĞRETİMİNDE ÖĞRETMENİN DİKKAT EDECEĞİ HUSUSLAR
1.Problem sesin tekrar edilmesinde önce bütün sınıfın katılacağı koro
(choral repe-tition), sonra grup (group repetition) ve giderek de bireysel
(individual repetition) çalışmalara yeterince yer verilmelidir.
2. Telaffuz öğretiminde öğrencinin seviyesine uygun olan ve problem
sesin açıkça görülebileceği örneklere yer verilmelidir.
3. Problem seslerin her bir öğrenciye ayrı ayrı tekrarlatılması zaman
kaybına sebep olacağından bu çalışmanın yeterli sayıda öğrenciyle yapılması
uygundur.
4. Birden fazla problem sesi aynı anda düzeltmeye çalışmak karışıklığa
yol açabileceğin- den her problem ses, tek olarak ele alınmalıdır.
5. Öğrenci herhangi bir sesi yanlış telaffuz ediyorsa eleştirme yerine
yanlışın düzeltilme- si yoluna gidilmelidir.
6. Problem sesi yanlış telaffuz eden öğrenci üzerinde ısrarla
durulmamak; öğrencinin doğru telaffuzu, teyp, öğretmen, öğrenci gibi değişik
kaynaklardan duyduktan sonra tekrarlaması istenmelidir.
7. Sesler, ilgiyi o noktada yoğunlaştırmak için abartmalı olarak
verilebilir.
8. Özellikle ileri seviyede, problem seslerin geçtiği radyo konuşmalarından,
teyp ve TV gibi kulağa hitap eden araçlardan yararlanılmalı ve değişik
konuşmacılar dinlettirilmeli-dir.
9. Resim ve gerçek nesnelere dayalı, göze hitap eden çalışmalarla da
problem seslerin nasıl telâffuz edildiği açıklanmalıdır.
10. Gerektiğinde, değişik sesleri çıkarırken dilin aldığı durumlar bir
ağız şeması üzerinde gösterilerek açıklanabilir.
11. Telaffuz öğretiminde tek sesler (individual sounds), bitişik
sessizler (consonant clus-ters), kelime vurguları (stress), cümle vurguları,
tonlama kalıpları (intonation) ve ritm (rhythm) özellikleri üzerinde durulur. (MEB, İngilizce Dersi Müfredat Programı)