TELAFFUZ ÖĞRETİMİNDE ÖĞRETMENİN DİKKAT EDECEĞİ HUSUSLAR

1.Problem sesin tekrar edilmesinde önce bütün sınıfın katılacağı koro (choral repe-tition), sonra grup (group repetition) ve giderek de bireysel (individual repetition) çalışmalara yeterince yer verilmelidir.

2. Telaffuz öğretiminde öğrencinin seviyesine uygun olan ve problem sesin açıkça görülebileceği örneklere yer verilmelidir.

3. Problem seslerin her bir öğrenciye ayrı ayrı tekrarlatılması zaman kaybına sebep olacağından bu çalışmanın yeterli sayıda öğrenciyle yapılması uygundur.

4. Birden fazla problem sesi aynı anda düzeltmeye çalışmak karışıklığa yol açabileceğin- den her problem ses, tek olarak ele alınmalıdır.

5. Öğrenci herhangi bir sesi yanlış telaffuz ediyorsa eleştirme yerine yanlışın düzeltilme- si yoluna gidilmelidir.

6. Problem sesi yanlış telaffuz eden öğrenci üzerinde ısrarla durulmamak; öğrencinin doğru telaffuzu, teyp, öğretmen, öğrenci gibi değişik kaynaklardan duyduktan sonra tekrarlaması istenmelidir.

7. Sesler, ilgiyi o noktada yoğunlaştırmak için abartmalı olarak verilebilir.

8. Özellikle ileri seviyede, problem seslerin geçtiği radyo konuşmalarından, teyp ve TV gibi kulağa hitap eden araçlardan yararlanılmalı ve değişik konuşmacılar dinlettirilmeli-dir.

9. Resim ve gerçek nesnelere dayalı, göze hitap eden çalışmalarla da problem seslerin nasıl telâffuz edildiği açıklanmalıdır.

10. Gerektiğinde, değişik sesleri çıkarırken dilin aldığı durumlar bir ağız şeması üzerinde gösterilerek açıklanabilir.

11. Telaffuz öğretiminde tek sesler (individual sounds), bitişik sessizler (consonant clus-ters), kelime vurguları (stress), cümle vurguları, tonlama kalıpları (intonation) ve ritm (rhythm) özellikleri üzerinde durulur. (MEB, İngilizce Dersi Müfredat Programı)